Na de bijzondere Kerst van 2019 hadden we dit jaar voor de feestdagen opnieuw het chaletje aan de Maas geboekt. Mijn familie en ik verheugden ons enorm. We hadden elkaar al een half jaar niet gezien door mijn revalidatie en mijn moeders Parkinson.
Visioenen
Dit keer verliep het echter heel anders. De start was eigenlijk al verkeerd, doordat ik onvoldoende hersteld was van de laatste revalidatietraining. Na de heenreis was ik zwaar overprikkeld. Maar met enkele dagen rust zou dat wel herstellen. Er volgden echter gebroken nachten. Het was er nu heel uitgestorven en ik voelde me niet veilig genoeg om met oordoppen in slaap te vallen. De stress ging een eigen leven leiden. Ik had 's nachts visioenen dat de kok van het naastgelegen restaurant, die als enige bewoner aanwezig was, me zou ontvoeren en ik in stukken in zijn vriezer zou belanden. Mallerd.
Symfonieconcert
Zonder oordoppen slapen ging ook niet, want regen, wind en druipende bomen veroorzaakten een symfonieconcert op het golfplaten dakje. Ook overdag. Mijn broer was zo lief om me tegen bedtijd op te komen halen en 's ochtends weer terug te brengen, zodat ik in zijn logeerbed redelijk rustig kon slapen. Maar alles bij elkaar was het hek van de dam. Ik kon niet meer ontprikkelen en ben na vier ellendige dagen teruggevlucht naar huis. Ik had nog nauwelijks tijd gehad met mijn ouders. Wat waren we verdrietig. Wat een grote klotezooi was het. Bovenop al het verdriet om het verlies van mijn relatie. En al het andere gedoe.
Uren rondgereden
Wat was ik tevens opgelucht om weer in mijn eigen stek te zijn. Oud & Nieuw stond echter voor de deur, waar ik aan de Maas geen last van gehad zou hebben. Aanvankelijk leek het mee te vallen met het geknal, maar de avond voor Oudejaarsavond zag ik de bui hangen. Ik was nog steeds overbelast en zelfs als ik fit ben is het voortdurend intense opschrikken een hel, die met oordoppen niet af te weren is. Ik herinnerde me hoe mijn ex-partner en ik enkele jaren geleden uren hadden rondgereden en gestaan op parkeerplaatsen, van de ene in de andere paniekaanval. Ik heb halsoverkop een veel te dure B&B middenin de polder geboekt. Wat een geluk dat ik nog een vrije kamer kon vinden!
Lekker stil
Het was een heel sfeervolle kamer, met kleine pantry en luxe badkamer, en weids uitzicht vanuit bed over de weilanden. Ik was, zeker na het geregel van de vorige avond, te beroerd om ervan te kunnen genieten en heb hoofdzakelijk met hoofdpijn op bed gelegen. Maar wat was het, met oordoppen in, lekker stil. En veilig. Ondanks dat ik ook best verdrietig en eenzaam was, ben ik met een gevoel van verlichting en dankbaarheid het nieuwe jaar in gesnurkt.
Afscheid van 2021 had ik al, ook heel stil en met een magisch gevoel, genomen bij de laatste zonsondergang van het jaar.
