Zó heb je met je HBO diploma een goede baan, een dito salaris, een omscholingstraject richting wat je nóg liever doet, en een koopappartementje op je droomplek in hartje Rotterdam. Daarbij een goede gezondheid en alle energie om erop uit te gaan, plezier te maken en je ambities en dromen waar te maken. Je gaat er, met de vanzelfsprekendheid van de dagelijkse zonsopkomst, vanuit, dat je dit alles in de rest van je leven verder zult uitbouwen. En de meest ingrijpende keuzes die je nu moet maken, zijn die tussen mooie reizen maken van je centen, of minder werken om meer te kunnen kitesurfen. Dit is je wereld, een andere ken je niet. Bovenop dat alles ontmoet je de liefste man van de wereld, die ook zielsveel van jou houdt.
En zó zit je, twaalf jaar later, in de bijstand, bent alleenstaand, minder valide en enigszins hulpbehoevend. Je zit noodgedwongen uren per dag naar de binnenkant van je oogleden te staren, hebt bijna altijd pijn, leeft heel de dag in stilte en komt het dorp nauwelijks meer uit. Je leert de wereld kennen van rekeningafschriften moeten overleggen, strijden voor WMO indicatiestellingen, het busje dat zo komt, en afhankelijk zijn van hulp om tien kilometer verderop te komen. Je bent opeens client van de Sociale Dienst. En een bekende bij het lokale resocialiseringsproject, omdat je flink geisoleerd bent geraakt (maar dat programma is te zwaar voor je). Je hebt een maatschappelijk werker. En een leuk trackrecord aan therapieeën opgebouwd.
Ik meen het, echt, als ik zeg: wat een avontuur! Daar kan geen expeditie naar de Noordpool tegenop.
Volgens het woordenboek is avontuur: onverwacht en spannend. Niemand heeft gezegd dat avonturen leuk zijn. En hoewel we ze graag zelf uitkiezen en plannen, is een avontuur dus avontuurlijker als het onverwacht op je pad komt.
Een belangrijke les die ik steeds meer leer: zodra je uit je slachtofferschap stapt, kun je alles als avontuur zien. En word je ook een stuk succesvoller in het goed volbrengen ervan.
Met elke stap die ik zet op dit pad, word ik sterker en gelukkiger. En kom dichter bij de essentie. Je ziet vaak dat mensen die steeds meer succes en geld krijgen, te ver van de essentie vandaan raken en verdwalen. Dan is het best logisch dat het omgekeerde gebeurt, als het omgekeerde gebeurt. En dát is het mooiste avontuur dat er is!
Herinner me daar maar aan, als ik weer denk dat de wereld vergaat en panisch uitroep dat ik nu echt te veel op mijn bord krijg. Of als ik ziek en ellendig in mijn hol zit om mijn wonden te likken. "Wauw, wat een avontuur," denk je immers ook niet als die ijsbeer voor je neus staat. Het avontuur begint pas echt, als we het geluk hebben gehad om zonder al te grote kleerscheuren weer een strijd te winnen, en dit veilig in onze iglo, warm bij het vuur, kunnen navertellen.
Dus, voor zo lang als de euforie duurt, gooi ik nog een blokje hout op het vuur.
(met grote, grote dankbaarheid voor alle genoemde voorzieningen overigens, laat dat duidelijk zijn)
