Gezellig Sinterklaas vieren kan ik al jaren niet meer. Ik heb ook geen neefjes en nichtjes. Maar, sinds een jaar wel kleine buurtjes. Dat gaf me een spontane ingeving voor die rakkers.
Ik kocht surprise eieren en pakte ze in met zeven lagen duct tape (o schrijf je dat zo?), plakband, touw, folie, papier en wat pepernoten hier en daar. Ik schreef er een een paar dichtregels bij namens Deugniet Piet. En hing de pakketjes belletje trekkend aan de deur, twee avonden voor Sinterklaasavond (ik wilde geen inbreuk maken op hun eigen avond). Hun reactie heb ik gemist, omdat ik achterom holde en heeeel stilletjes weer naar binnen glipte. Maar een lol dat ik er zelf mee had.
Het maakte me ook verdrietig, omdat ik het niet samen met mijn toen net ex-partner kon doen (en zulke acties waren echt iets voor ons). Maar daar laat Piet zich niet door kisten, het mag er allemaal zijn. Eens een deugniet, altijd een deugniet!