Pimpen

Voor shoppen heb ik zelden energie en als ik die wel heb, doe ik daar meestal liever iets anders mee. Ook mijn geld gaat naar belangrijker bestemmingen, zoals mijn revalidatietraining. Dat neemt niet weg dat ik gek ben op interieur design en spelen met kleurcombinaties. Zowel binnen een hele kamer, als binnen een enkel meubelstuk. Dus wat ik wel soms doe, is mijn meubels pimpen. 

In stapjes, weliswaar. Over dit project heb ik een half jaar gedaan. De ene dag het lapje knippen, de volgende dag het lapje spelden, de dag erna de helft van het lapje lijmen, de volgende dag te moe zijn, de dag daarna ook, de dag daarna administratie regelen, en dan eindelijk de rest van het lapje lijmen. 

Doseren

Dat, of één draadje borduren en dan weer stoppen (of een half blog schrijven), is verschrikkelijk irritant. Maar het is beter dan niets. En ook beter dan doorduwen, mezelf overbelasten en dan dagen niets kunnen doen. Al gebeurt dat stiekem wel vaak. Doseren is een van de belangrijkste dingen, maar veel therapie en twaalf jaar lang op mijn bek gaan, hebben me nog steeds niet afgeleerd om toch altijd weer over die grens te gaan. Wel wat minder ver en vaak tegenwoordig. Daar doen we het maar mee.

Ik neem me ook altijd voor om het beeld wat ik maak rustig te houden, maar op de een of andere manier schieten er ook daarbij altijd meer kleuren en details in dan ik wilde. De eindeloze mogelijkheden en ideeen in mijn hoofd, en bijbehorende keuzestress, zijn een waar luxeprobleem. Waar ik goed mee kan leven 😁

My little ponies
In dit geval gebruikte ik een oud gordijn, en zelf gebreide, gevilte en geborduurde lapjes. Het viltwol en de garens (behalve voor het breisel) had ik nog van jaren terug, aangevuld met een veter uit een oud vest en lintjes uit de oude doos van mijn My Little Ponies 🐴😇. Het waren allemaal niet de tinten die ik aanvankelijk wilde. Maar ook daar geldt dat het creatieve spel nóg zoveel leuker wordt, als je niet alles voor het uitzoeken en kopen hebt. Dat heb ik echt wel moeten leren, ik bedenk graag vooraf hoe ik het wil en wijk daar niet graag vanaf. Maar uiteindelijk ben ik zo blij met het verrassende, door toeval nog veel origineler geworden resultaat!

Mauve
Sommige consessies weiger ik echter. Het moet wel kloppen. En die ene specifieke tint mauve voor het breisel heb ik mezelf wél cadeau gedaan. Juist die ene luxe heeft dan zoveel meerwaarde. En het was nog leuker omdat de breiwinkel deze kleur aanvankelijk niet leek te hebben. Pas bij het naar buiten gaan zag ik de wol liggen, helemaal onderin een schap. Precies goed, en de hoge prijs bleek ook niet te kloppen. 

Intuitie
Op de een of andere manier tref je steeds meer van dat soort toevalligheden en gelukjes, als je je intuitie volgt. Niet alleen voor wat je doet, maar vooral ook voor het tempo en de timing waarmee je het doet. Daarnaast is je vreugde als je slaagt nog zo veel groter, als je het moet hebben van die ene winkel. Ik zou bijna zeggen: beperking is een zegen. En op sommige momenten is het dat ook echt. 

Lucky nose
Inmiddels ben ik zo gewend aan consuminderen, dat ik diep gelukkig word van deze, veel avontuurlijkere, levensstijl. Bijna mijn hele inrichting bestaat inmiddels uit tweedehands, bij het grof vuil gevonden, geerfde, zelfgemaakte en opgeknapte spullen. Maar ook de voldoening van eens per jaar toevallig tegen een perfect jasje aanlopen voor vier euro bij de lokale kringloop, is zoveel groter dan 'bestel maar, bestel maar'. Ook bij de kringloop kom ik weinig, maar ik heb er echt een 'lucky nose' voor en ben daar uitermate mee in mijn nopjes. (op dit moment verdwenen alle tekst en foto's en het duurde even voor ik me de herstelknop realiseerde. "Don't push your luck young lady?" 😉)

Luxeprobleem
Het vergt wel wat geduld. Voor de zitting van het rechter stoeltje zoek ik nog het perfecte visgraatstofje. Ook daar doe ik geen consessie aan. Dat vond ik weliswaar (weer die neus) bij de kringloop, maar dat was dus dat perfecte jasje. Helemaal mijn ding, in prachtige staat, zat als gegoten, dure kwaliteit met echte wol. Daar kon ik geen schaar in zetten! (weer dat luxeprobleem 😊 ) Even naar een andere winkel is er niet bij. Maar komt tijd, komt een stofje.

P.s. die mooie doorgeschuurde tafel is gemaakt van de oude boeiboorden van ons toenmalige huis. Als je eet wipt je bord op en neer door de dikteverschillen, maar een kniesoor die daarop let.