Ondertussen heeft het staaltje #durftevragen enkele vrolijk kwispelende staartjes gekregen.
Chauffeuse A was in de wolken met mijn exotische gekokkerel. Maar haar man en kinderen koesteren toch echt een hartstochtelijke trouw aan aardappels, vlees en groenten. Dat maak ik ook met liefde. Maar A was dat echt een beetje beu. Nu fabriceer ik dus met enige regelmaat één extra portie van mijn zeer uiteenlopende maaltijden voor haar, die zij met veel gevoel voor avontuur oppeuzelt, terwijl haar gezin smult van Hollandse pot. Zelf heb ik er enorm lol in, om haar steeds weer nieuwe dingen te laten proeven uit het repetoire waar ik zelf zo verlekkerd van smikkel. Een typisch gevalletje win-win-win.
Binnenkort draaien we de rollen om. Dat weet zij nog niet. Maar dan kook ik de aardappels, vlees en groenten voor haar familie en kan zij haar behoefte aan experimenteren botvieren. Waardoor ik me dan op mijn beurt weer graag laat verrassen.
Chauffeuse B kan helaas voor haar even niet van mijn kooksels genieten. Haar man doet dat ondertussen voor twee. "Ik had nooit gedacht dat iets wat zó smerig is, zó lekker kan zijn," aldus echtgenoot B over mijn onderhand populair te noemen kipsalon van gebakken aardappeltjes, extra salade en verse knoflooksaus. Deze held heeft in de lunchpauze van zijn werk mijn nieuwe schetsboek (na hart en nieren mijn belangrijkste lichaamsdeel) voor me opgepikt, waar ik anders serieus vijf-tien euro bezorgkosten voor had moeten neertellen. Die krijgt extra kaas de volgende keer.
De rit met chauffeuse C moest ik afzeggen vanwege een kleine quarantaine. Maar er ontstond ondertussen wel een levendig ruilhandeltje aan heerlijke zelfgemaakte zuurkool, overschotten verse gember, de prachtigste forsythiatakken (die zó geweldig staan tegen mijn nauwelijks blauwe muurtje) en proeverijen uit mijn pannen. Inmiddels heeft er alsnog een taxi-voor-een-prakkie plaatsgevonden, naar ieders grote tevredenheid. Er worden al plannen gemaakt voor moestuin uitwissselingen van de zomer.
Al deze grootse mini contactmomentjes geven me zo'n gevoel erbij te horen. En mijn grenzen worden zo vanzelfsprekend gerespecteerd. Ik heb me bij mijn mede seksegenoten eigenlijk nog nooit zo veilig en thuis gevoeld. Ik ben een beetje wars van de hele 'sisters' dweperij. Maar het is wel die solidariteit die ik hierbij voel.
Laatst hoorde ik de uitdrukking dat mensen 'om iemand heen zijn gaan staan'. Dat is precies wat ik ervaar met deze vrouwen. Het voelt zo bijzonder! Zonder medelijden, dat is zo fijn. Het is een kwestie van gunnen. En ik geloof dat we elkaar wel mogen. Maar we hebben ook gewoon meerwaarde voor elkaar. Tegelijk mag ik op hen terugvallen als dat nodig is. Zowel mijn kracht als mijn kwetsbaarheid worden me gegund. Hoe rijk kun je zijn?
