De prikkelgevoeligheid is bij mij zo groot, dat ik geen muziek meer luister (en van yogamuziek word ik kriegel). Ik heb geen idee wat er de afgelopen tien jaar allemaal gemaakt is. Hoewel ik het niet meer mis door gewenning, vind ik dit wel heel erg. Ik hou enorm van alle soorten muziek, van klassiek tot house). Als ik langs een bouwplaats loop, leef ik helemaal op van de flarden. Heel af en toe kijk ik een stukje 'Matthijs gaat door' of luister een deel van een nummer waar ik iets over hoor. Dan zit ik intens te genieten. Maar elke dag een nummer luisteren, wat ik me wel eens heb voorgenomen, komt er niet van. Op veel dagen is muziek luisteren gewoon echt niet de prettige ervaring die het behoort te zijn.
Dit zijn dus twaalf 'dansjes' die ik (naast twee uur per dag wandelen) doe in mijn dagelijkse beweegroutine: Salsa, Tai Chi, Housen, Yoga, Aerobics, Saturday night fever, Fitness, Gabberen, Mambo, Tae bo, Boogie woogie, Twisten.
Zonder muziek of begeleiding. Alles door elkaar, afwisselend op gevoel. Terwijl de planten in de stellingkast staan mee te shaken (want houten vloeren). Soms het rolgordijn dicht, soms mag ik, kijkend naar de koolmeesjes in de tuin, gerust gezien worden, zwaaiend met de handjes in de lucht. En dan zwaait er zomaar iemand terug met een vette grijns.
Soms ritmisch, soms een ander gevoel volgend
Soms aangekleed, soms nog in ochtendjas
Soms super slow en mindfull, soms a la Speedy J. of Rocky
Soms vijf minuten, soms een half uur
Soms stijf en chagrijnig, soms sensueel en vol lol
Soms helemaal niet, soms 's avonds opeens toch.
Altijd wordt het fijn, hoeveel weerstand ik ook voelde om te starten. Als ik maar luister naar wat, en vooral hoe, mijn lichaam op dat moment nodig heeft.