Néé he… NIET - OOK - DAT - NOG! Dit kan ik er niet bij hebben. NIET NU!!!!!!!!!!
De gootsteen staat vol water waarin frisgroene stukjes sla vrolijk
ronddrijven. Afvoer verstopt. Ik heb nog nooit een gootsteen ontstopt.
Mijn relatie is net voorbij na twaalf jaar. Er komen, naast alle emoties, duizend
dingen op me af die ik moet regelen. Ik heb opeens
geen taxichauffeur, klusjesman, boodschapje
haler, en achtervang meer. Ik kan en doe veel zelf, maar door mijn beperking
was ik stiekem ook zó afhankelijk van mijn partner. Dat valt nu pas goed op. Ik heb nauwelijks een
netwerk om op terug te vallen.
Kracht terugvinden
Alles is zelf te leren, en op te lossen. Maar mijn kwetsbare brein trekt het niet om zoveel uit te zoeken en te regelen. En door mijn beperking zijn veel dingen drie keer zo ingewikkeld, terwijl mijn hoofd tien keer zo
weinig doen kan. Dat gaat niet jongens. Dat gáát gewoon niet. Ik heb nu al knallende koppijn. Dat wordt weer dagenlang ziek zijn. Ik moet accuut rust nemen. Maar die
afvoer, dat is eerste levensbehoefte!
De groene blaadjes zijn twee milimeter gezakt. Of toch niet.
En ik kan geen loodgieter laten komen want ik heb elke cent van mijn bijstand nodig om mijn speciale, laatste hoop zijnde revalidatietraining te betalen. Ik heb ook nog een nieuw energiecontract moeten afsluiten midden in de prijzengekte.
Laatste redding
En ik moet vervoer regelen naar die training, want een pauze betekent
terugval in dit stadium. Ik heb al twee weken moeten overslaan. Terwijl ik zo hard geknokt heb om iets op te
bouwen het afgelopen half jaar. Stoppen is géén optie. Het is mijn laatste
redding. Ik moet als de wiedeweerga door met die training. Maar die vergt al mijn energie. Dus dat vervoer dan, en die afvoer? Het is te veel allemaal!
Ik vis de slablaadjes uit het water.
Hoe ga ik het uberhaupt ooit redden in mijn eentje, met mijn beperking? Is dit hoe hulpbehoevend zijn is? Laat dan maar allemaal. Ik voel me zó hulpeloos. En wanhopig. En, het ergste: afgeschreven. Wat doe ik hier nog op deze aardkloot? Duizend jaar geleden was ik al lang achter gelaten door de kudde en gestorven. Een onbetrouwbare factor, zoals een manager me ooit noemde toen ik net ziek was. Ze had gewoon gelijk. Evolutionair afgeserveerd.
Wikihow
Een flinke huilbui later krabbel ik op en raadpleeg met
bonzend hoofd toch maar de wikihow gootsteen ontstoppen.
Noodgreep
Ik bedenk een noodgreep: in de lokale Weggeefhoek op
Facebook plaats ik een oproepje: van wie mag ik een trekveer lenen in ruil voor
een lekkere maaltijd? Er komt een aanbod voor een plopper. Later ook voor een
trekveer. Ondertussen probeer ik wat te rusten, maar natuurlijk lukt dat zo niet. Het is wel een oud beestje.
Maakt niet uit. Graag! Ik haal de trekveer op, maar hij komt voorbij het siffon
de bocht niet om.
Tja, en nu. Ik denk nog steeds dat ik echt geen chemicaliën
moet gebruiken. En roep toch maar de hulp in van mijn ex. Ik begin te beseffen
dat ik te veel van mezelf vraag, gezien de omstandigheden. En
hij doet het graag voor me, dat weet ik. Dus pfff, ok, give yourself a break. Inmiddels
is de stress wat gezakt. Ik zie in dat het best even tot zaterdag kan wachten.
Dan kan ik eerst hoognodig rust nemen en herstellen. Die avond ligt ik koortsig van uitputting in het schemerdonker op de bank.
Plop
Op zaterdag gaat mijn ex, terwijl ik de stilte van de polder opzoek, aan de
slag met hogedrukreiniger. Aanvankelijk gebeurt er niets. Maar na twee uur prutsen hoort
hij een plop en geslurp en loopt het putje door. Er worden ook nog wat onderdelen vervangen. Mijn blijdschap is groot en de opluchting nog groter.
Tot die avond de bak weer vol blijft staan. Ik app mijn ex weer. In het ergste geval moet de laminaatvloer eruit, zegt hij. Ja doei. We gaan aan de chemicaliën. Ik bereid me voor op wat ik denk dat een heftige ingreep is. In twee minuten giet ik de fles erdoor, wacht enkele uren et voilá, het putje loopt weer.
Ik heb deze dagen veel geleerd. Waaronder om hulp vragen. En
het belangrijkste: voortaan gewoon meteen een bus gootsteenontstopper erdoor!
Slecht voor het milieu of niet.
Gratis
Intussen heb ik als de bliksem voor vijf euro per maand een
servicecontract afgesloten bij mijn verhuurder. Gootsteen ontstoppen valt daar
ook onder. Waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht? Het contractje wordt per post opgestuurd maar komt nooit
aan. Ik vergeet het in de drukte. Als ik een maand later toch nog even
bel, krijg ik te horen dat ik al een serviceabonnement had, afgesloten bij het
aangaan van het huurcontract.
Dat betekent… dat ik gewoon meteen gratis de loodgieter had kunnen
bellen…
Gegroeid
Aangezien ik ondertussen heel wat meer ontspannen ben in
mijn nieuwe situatie (en ook het vervoer naar mijn dierbare training gezekerd
is), moet ik ontzettend lachen om deze ironie. Ik besef in wat
een pittige vecht-vlucht stand ik zat. Hoe ontwrichtend zo’n relatiebreuk is,
zelfs als je al op jezelf woonde. En, hoeveel ik gegroeid ben in die korte tijd,
door alles.
Leuk is het allemaal niet, en dat is zacht uitgedrukt. Maar
dat waarvan ik voelde dat moest gebeuren, gebeurt. Mijn putje loopt. Het is goed zoals het is. En
ik vind het - ook - beeldschoon om te zien.