Kunst maken, de kunst die mijn diepste inspiratie me 'opdraagt', is alles voor me.
In de jaren dat ik helemaal niets meer kon, nog verder instortte en voor de zoveelste keer mijn al zo vaak bijgestelde passies en doelen moest loslaten, had ik een bijzonder project. Ik bevestigde elke dag één draadje wol op een bepaalde, simpele manier op een ondergrond, volgens een bepaald concept. Dat duurde zo’n twintig minuten en dan moest ik stoppen omdat mijn hoofd begon te zoemen en bonzen en als ik door zou gaan, volgde daar veel ellende op (dat gebeurde met enige regelmaat omdat mijn rem niet al te denderend is, en dan kon ik weer een paar dagen niets doen).
Het was een groot project, waar minstens vijftienhonderd van die draadjes wol op moesten, die ik in betere jaren kilometers lang gesponnen had uit twintig verschillende soorten en kleuren schapenwol. Het is nog lang niet af.
De rest van de dag verveelde ik me dan alsnog te pletter, omdat ik verder rust moest houden. Maar toch. Dat project had ik zo vanuit mijn diepste ziel ontworpen, dat het verwezenlijken ervan, hoe klein dan ook, me voldoende voldoening gaf om door te gaan met leven in die hel waarin ik zat.
Die twintig minuten gaven mijn dag zin. Niet in pais en vree. Regelmatig schreeuwde ik het uit en ramde ik een deur in elkaar van frustratie en ellende. Maar er waren dagen dat ik oprecht gelukkig was met mijn langzame monnikenproject. Gewoon omdat het zoveel waarde voor me had. Net zoveel, als het fanatiek tekenen en schilderen en het keihard daarin groeien, dat ik eigenlijk zou willen. Hoe dan ook maakte ik bezielde kunst. En dat bleek mijn diepste verlangen te zijn. Daar bleek ik geen perfect ontwikkelde techniek, opleidingen, hoge productiesnelheid voor nodig te hebben.
Natuurlijk zou ik het liefst heel anders willen. Maar gegeven de situatie zoals die was, en die niet te veranderen was op dat moment, haalde ik alles eruit wat erin zat. Niet ‘alles’ in de zin van hoeveelheid. Maar ‘alles’ in de zin van de hoogste waarde, niet maatschappelijk, niet voor anderen, maar voor mij. En dát geeft het ware geluk.
Voor meer informatie over dit project zie Project Hersenspinsels op schepschuur.blogspot.com
